Binnen de behandeling van pijn bestaat een groot scala aan interventionele behandelingen. De hoofdcategorieën van verschillende soorten behandelingen zullen we hieronder opsommen en uitleggen:
Een tijdelijke blokkade van een bepaalde zenuwbaan kan ervoor zorgen dat de pijn verlicht wordt. Dit kan worden gedaan door een facetblokkade, nervusblokkade of plexusblokkade. Hierbij wordt respectievelijk een gewricht, een zenuw en een zenuwknoop tijdelijk geblokkeerd en daardoor verdoofd. Een tijdelijke blokkade wordt vaak gebruikt voor bijvoorbeeld een operatieve ingreep, maar ook als proefblokkade. Bij een proefblokkade wordt een lokaal anestheticum geïnjecteerd op de pijnlijke plek, wat de pijn enkele uren zou moeten verlichten. Als dit werkt, kan worden overgegaan naar een definitieve blokkade.
Er zijn meerdere manieren om een zenuw (nervus) en zenuwknoop (plexus) blijvend uit te schakelen. Dit kan bijvoorbeeld door middel van het herhaaldelijk injecteren van een lokaal anestheticum, maar ook door het injecteren van corticosteroïden of het injecteren van neurotoxische stoffen (waardoor het zenuwstelsel beschadigd wordt). Ook kan de specialist ervoor kiezen om een zenuwbaan volledig door te snijden, waardoor er geen prikkeloverdracht meer plaatsvindt. Daarnaast kan de specialist ook een denervatie uitvoeren: door middel van hitte een zenuwbaan beschadigen, zodat prikkeloverdracht onmogelijk wordt gemaakt.
Naast de tijdelijke en blijvende blokkade, kan de specialist in sommige gevallen elektrische stimulatie toepassen. De stimulatie gebeurd in dat geval middels een geïmplanteerde elektrostimulator. Er zijn verschillende manieren mogelijk de pijn te verlichten middels elektrostimulatie, waarbij iedere zorgvrager uitgebreide vooronderzoeken moet ondergaan om de juiste stimulatie-manier te kiezen. De meest bekende vorm van elektrostimulatie is ruggenmergstimulatie, waarbij een stimulator onder de huid wordt geïmplanteerd en de elektroden in de buurt van de zenuwen in het ruggenmerg worden geplaatst. De zorgvrager kan zelf de sterkte van de stimulatie bepalen.
Andere vormen van elektrostimulatie betreffen meer lokale opties, waarbij een specifieke plaats in het lichaam wordt gestimuleerd middels elektroden. Ook bestaan er mogelijkheden om de elektrode in de hersenen te implanteren, waardoor de pijnprikkels in de hersenen worden gedempt.
Van Cranenburgh, B. (2009). Pijn, vanuit een neurowetenschappelijk perspectief. (7e ed.). Amsterdam, Nederland: Reed Business Education.
Huygen, F., van Kleef, M., Vissers, K. & Zuurmond, W. (2014). Handboek pijngeneeskunde. (1ste ed.). Utrecht, Nederland: De Tijdstroom uitgeverij B.V.
Versteegen, G. & Wijhe, M. van (2011). Diagnostiek en behandeling van pijn. Houten, Nederland: Bohn Stafleu van Loghum.